Brussel, 27 november 2014 – De BKVT betreurt dat het beroep van vertaler nog steeds zo geminacht wordt door mensen met een voorbeeldfunctie zoals een staatssecretaris, en nodigt daarom mevrouw Sleurs uit voor een werkvergadering over het belang van het gebruik van een professionele vertaler.
Niet alleen de Franstalige pers is verbolgen over zoveel slecht Frans, ook de Nederlandstalige pers is niet mals voor Elke Sleurs, staatssecretaris voor Personen met een beperking. Op zowat elke pagina van haar beleidsnota staan zware grammaticale en spellingsfouten. Toegegeven mevrouw Sleurs, de FOD Justitie betaalt haar vertalers te weinig en veel te laat, maar dat is nog geen reden om uw beleidsnota niet door een professionele vertaler te laten vertalen.
De betalingsachterstand van gerechtsvertalers en -tolken (zie persbericht van de BKVT dd. 14/11/2014) is helaas niet het enige pijnpunt. De ‘vertaling’ van de beleidsnota van mevrouw Sleurs maakt nog maar eens pijnlijk duidelijk dat politici weinig tot geen notie hebben van wat vertalen inhoudt. Vertalen is meer dan een tekst ‘kopiëren’ in een andere taal, het is een echt vak dat je niet zomaar aan een machine of een niet-professionele vertaler kunt toevertrouwen. Vertalers moeten de teksten die ze vertalen, door en door begrijpen, zodat ze elke nuance, elke gevoeligheid perfect kunnen weergeven in de andere taal. Die ‘andere’ taal, de doeltaal, is de moedertaal van de vertaler. Mevrouw Sleurs had de vertaling van haar beleidsnota dus moeten toevertrouwen aan een professionele Franstalige vertaler om haar boodschap voor iedereen verstaanbaar te maken, wat toch essentieel is voor dergelijk belangrijk document.
De BKVT betreurt ten zeerste dat het beroep van vertaler nog steeds zo geminacht wordt door mensen met een voorbeeldfunctie zoals een staatssecretaris, en nodigt daarom mevrouw Sleurs uit voor een werkvergadering over het belang van het gebruik van een professionele vertaler. Want hoe kunnen professionele vertalers hun eigen klanten overtuigen van de intellectuele meerwaarde van hun werk als niet eens onze volksvertegenwoordigers een beroep doen op onze deskundigheid?