Hiervoor hebben we nodig: het KB van 18 juli 1966 houdende coördinatie van de wetten op het gebruik van de talen in bestuurszaken (hierna “het KB”).
Jamaar, mijn vertaalactiviteiten, dat zijn toch geen “bestuurszaken”?
Dat klopt. Artikel 1 van dit KB bepaalt echter wel dat het KB van toepassing is op de handelingen en bescheiden uitgaande van de private nijverheids-, handels- of financiebedrijven.
Deze regeling is van openbare orde. Dit betekent dat er niet van kan worden afgeweken door een ander wet.
Volgens artikel 52 van het KB gebruiken de private nijverheids-, handels- of financiebedrijven voor de akten en bescheiden die voorgeschreven zijn bij de wetten en reglementen, de taal van het gebied waar hun exploitatiezetel of onderscheiden exploitatiezetels gevestigd zijn.
Even analyseren:
De akten en bescheiden die voorgeschreven zijn bij de wetten en reglementen
De wetgever heeft hiermee de documenten bedoeld die door de wet worden voorgeschreven, o.a. in de betrekkingen van bedrijven met derden.
De factuur, voor zover deze wordt voorgeschreven door de wet, valt hier dus onder. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen facturen die bestemd zijn voor een klant uit hetzelfde taalgebied, en facturen die bestemd zijn voor klanten in het buitenland. Het KB laat geen uitzonderingen toe.
Moet ik factureren?
Ja, het algemeen principe kan je terugvinden in art. 53, § 2 van het wetboek BTW: Elke zelfstandige (met BTW-nummer) is verplicht om een factuur op te maken telkens wanneer hij goederen levert of diensten verricht en dit ongeacht het bedrag.
Er is geen factuur verplicht indien je klant een natuurlijke persoon is die de geleverde goederen of de verrichte diensten enkel zal gebruiken voor privédoeleinden.
De Vaste Commissie voor Taaltoezicht heeft in een advies van 4 februari 1965 wel gesteld dat het echter wel enkel om de essentiële vermeldingen op de factuur gaat. De niet-essentiële vermeldingen vallen niet onder de taalwetgeving.
Als je dus je algemene voorwaarden op de achterkant (of voorkant) van je factuur plaatst, dan mag dat in een andere taal. Voor algemene voorwaarden is het immers belangrijk dat de klant ze begrijpt, anders zijn ze niet afdwingbaar. Algemene voorwaarden zijn geen akten of bescheiden die voorgeschreven zijn bij wet (je hoeft er namelijk geen te hebben) en zijn geen essentieel bestanddeel van de factuur.
Nergens in de wet wordt bepaald dat akten en bescheiden eentalig moeten zijn. Een twee- of meertalige factuur is dus geldig zolang er maar één van de talen aan het KB voldoet.
De taal van het gebied waar hun exploitatiezetel of onderscheiden exploitatiezetels gevestigd zijn
Voor een eenmanszaak is dat de taal van de plaats waar de economische activiteit daadwerkelijk wordt uitgeoefend.
Dat IT-bedrijfje in India en dat bankfiliaal in Hongkong krijgen dus ook een factuur in de taal van het gebied waar jij gevestigd bent. De in Antwerpen gevestigde Amerikaanse multinational waar je regelmatig voor werkt, krijgt dus geen factuur uitsluitend in het Engels!
Wat is het risico als ik een factuur opstel in de verkeerde taal?
De sanctie die de wetgever oplegt is de verplichting tot vervanging van de factuur door een factuur in de juiste taal, op eigen initiatief (don’t shoot the messenger), op verzoek van de klant, een overheid of een rechtsinstantie.
Een factuur opgesteld in de verkeerde taal is nietig. Je kan deze factuur dus niet gebruiken in de rechtbank om een vordering te bewijzen.
Disclaimer: dit is eerstelijnsadvies op basis van beperkte dossierkennis en geen concreet juridisch advies in het kader van een procedure. Wij raden aan om voor de concrete uitwerking in de voorliggende feitelijke situatie verder uw persoonlijke adviseur(s) te raadplegen.